كسى كه با دو خطر بزرگ مواجه است
كسى كه گناه را كوچك مى شمرد و بى پروا آن را مرتكب مى شود بايد بداند با دو خطر بزرگ مواجه است:اول آن كه با عمل نارواى خويش به حريم رفيع باري تعالى اسائه ادب مى كند.
دوم آنكه وقتى گناه را كوچك تلقى نمود، در ادامه آن بى باك مى شود و به تكرار آن اصرار مى ورزد.وقتى هم معاصى صغيره به هم پيوست ،كبيره مى شود و عذاب بزرگ الهى را در پى خواهد داشت .
حضرت امام هفتم عليه السلام اين مطلب را از قول حضرت مسيح ابن مريم به حواريين نقل فرموده است : قال : بحق اقول لكم انا لصغار الخطايا و محقّراتها لمن مكايد ابليس يحقّرها لكم و يصغّرها فى اءعينكم فتجتمع فتكثر فتحيط بكم ؛
حضرت موسى بن جعفر عليه السلام فرمود:((مسيح بن مريم عليهماالسلام به حواريين گفت : شيطان گناهان را نزد شما كوچك مى كند و آنها را در نظرتان صغير و حقير جلوه مى دهد. آن گناهان مجتمع مى شوند و بسيار مى گردند و سرانجام شما را به احاطه خود درمى آورند ومحصورتان مى نمايند.))
رسول گرامى اسلام صلى الله عليه وآله و سلم براى آن كه خطر اصرار در معاصى صغيره و گرد آمدن آنها را به طور محسوس به مسلمانان بفهماند، در يكى از سفرها با اطرافيان اين قضيه را روشن نمود.
جريان اين امر به صورت حديثى در كتب روايات نقل شده كه متن آن در اين جا به عرض مى رسد:قال ابوعبدالله عليه السلام ان رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم نزل باءرض قرعاء فقال لاءصحابه ائتوا بخطب فقالوا: يا رسول الله نحن باءرض قرعاء ما بها من حطب .قال : فلياءت كلّ انسان بما قدر عليه فجاءوابه حتى رموا بين يديه بعضه على بعض .
فقال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : هكذا تجتمع الذنوب ثم قال اياكم و المحقّرات من الذنوب فان لكل شى ء طالبا اءلا وان طالبها يكتب ما قدّموا و آثارهم و كل شى ء اءحصيناه فى امام مبين .
امام صادق عليه السلام فرمود: رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم به سرزمين خشك كه در آن گياهى نمى روييد نزول نمود. سپس به اصحاب خود فرمود: ((برويد هيزم جمع كنيد و بياوريد.))
عرض كردند: ((دراين زمين چيزى نمى رويد و هيزمى يافت نمى شود.))
حضرت فرمود: ((برويد و هر كدام هر چه يافتيد با خود بياوريد.))
تجسس نمودند و در گوشه و كنار زمين بوته هاى كوچك خار يافتند،آنها را كندند و حضور حضرت آورند. و روى هم انباشتند كه توده اى خار شد.
رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمودند: ((گناهان اين طور جمع مى شود. سپس تذكر داد كه از گناهان كوچك بپرهيزيد كه هر چيز طالبى دارد و طلب كننده معاصى گناهان را ثبت مى كند.))
گويى پيشواى اسلام خواست با دستور جمع آورى هيزم در آن بيابان بدون گياه ، اصحاب خود را متوجه كند كه گناهان صغيره كه آنها را حقير مى شمريد، همانند بوته هاى كوچك خار است كه در اين بيابان به نظر نمى آمدند و شما در طلبشان رفتيد و آنها را گرد آورديد و در نتيجه به صورت توده بزرگ خار در آمده است . طالب گناهان كه فرشتگان الهى هستند، گناهان صغيره شما را مى نويسند و مجموعشان به صورت گناهى بزرگ در مى آيد.
منبع: شرح وتفسير دعاى مكارم الاخلاق ، ج 2، ص 210
وقتى گناه را كوچك تلقى نمود، در ادامه آن بى باك مى شود و به تكرار آن اصرار مى ورزد.